31 mei 2013

Afscheid van Bärbel Dorweiler

Vandaag, 31 mei 2013, is de laatste werkdag van Querido Kind-uitgeefster Bärbel Dorweiler. Ze gaat terugverhuizen naar Duitsland, waar haar man Björn een baan als hoogleraar aangeboden kreeg. Bärbel was twaalf jaar mijn uitgeefster en ik vond en vind het dus heel erg dat ze weggaat. Uiteraard zijn haar redenen volkomen plausibel, en aan alles komt een eind, maar: Bärbel is zo'n uitgeefster die méér is dan een uitgeefster. Ze heeft altijd álles van mijn werk geweten - een heel veilig en rijk gevoel voor een schrijver. Soms wist ze nog beter dan ikzelf welke kant ik op aan het gaan was. Daarbij kan ze zich altijd de namen van zelfs de onbetekenendste personages uit je boeken herinneren, ook die van een aantal jaren terug. Ze staat open voor nieuwe ideeën, maar schroomt ook niet om uitgebreid uit te leggen waarom een herdruk of een goud-op-snee echt niet kan. Ze wist heel goed wat ze wilde, maar een van haar beste eigenschappen was  ook dat ze, na overleg en goed nadenken, soms van mening kon veránderen. Naar buiten toe stond ze op een stralende manier voor het fonds. Als zij een toespraak hield, dan dacht je als auteur: zo, dat is wel mooi mijn uitgeverij en mijn uitgeefster. Ze werd daarin volledig geschraagd door de anderen bij Querido, met name mensen als Jacques Dohmen, Dik Zweekhorst, Belle Kuijken, Mirjam Bolt, Judith Molenaar, Luciënne van der Leije, Esther Floor, Paulien Loerts en anderen, en velen van hen zijn er gelukkig nog - én Bärbel wordt opgevolgd door Wendy Wilbers, die alvast een veelbelovende entree heeft gemaakt. Maar toch, Bärbel gaat en dat vind ik erg. Ik snap het echt hoor, en twaalf jaar is een respectabele tijd. Maar ik ben blij dat we vanmiddag en vanavond in elk geval de kans krijgen om haar heel ruimhartig dankjewel te zeggen. Bärbel, dank je wel voor alles, ik heb veel van je geleerd en ik zal je zéker missen. Alle moois in je nieuwe leef- en snel ook werkomgeving.  

Lees een mooi afscheidsinterview hier.